Psalms 44
1[برای سالار مغنیان. قصیدهٔ بنیقورح] ای خدا به گوشهای خود شنیدهایم و پدران ما، ما را خبر دادهاند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سَلَف کردهای. 2تو به دست خود امّتها را بیرون کردی، امّا ایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، امّا ایشان را منتشر ساختی. 3زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشانْ ایشان را نجات نداد، بلکه دست راست تو و بازو و نورِ روی تو. زیرا از ایشان خرسند بودی. 4ای خدا تو پادشاه من هستی، پس برنجات یعقوب امر فرما. 5به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش را پایمال خواهیم ساخت. 6زیرا بر کمان خود توکّل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد. 7بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مُبْغِضان ما را خجل ساختی. 8تمامیِ روز بر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه. 9لیکن الآن تو ما را دور انداخته و رسوا ساختهای و با لشکرهای ما بیرون نمیآیی. 10و ما را از پیش دشمن روگردان ساختهای و خصمان ما برای خویشتن تاراج میکنند. 11ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کردهای و ما را در میان امّتها پراکنده ساختهای. 12قوم خود را بیبها فروختی و از قیمت ایشان نفع نبردی. 13ما را نزد همسایگان ما عار گردانیدی. اهانت و سخریّه نزد آنانی که گرداگرد مایند. 14ما را در میان امّتها ضربالمثل ساختهای، جنبانیدن سر در میان قومها؛ 15و رسوایی من همه روزه در نظر من است و خجالت رویم مرا پوشانیده است، 16از آواز ملامتگو و فحّاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده. 17این همه بر ما واقع شد. امّا تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم. 18دل ما به عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید. 19هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایهٔ موت پوشانیدی. 20نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم. 21آیا خدا این را غوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب را میداند. 22هر آینه به خاطر تو تمامی روز کشتهمیشویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده میشویم. 23ای خداوند بیدار شو! چرا خوابیدهای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز. 24چرا روی خود را پوشانیدی و ذلّت و تنگی ما را فراموش کردی؟ 25زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده. 26بجهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیّت خود ما را فدیه ده.
Copyright information for
PesOV